Zelfredzaamheid
About the Course
Zelfredzaamheid is de mate waarin mensen nog in staat zijn om de handelingen in het gewone leven verrichten. Het begrip wordt vooral in de zorg gebruikt om te bepalen in hoeverre iemand zelfredzaam is. Vandaar komt de vraag of een cliënt nog de dagelijkse gang van zaken kan uitvoeren. Iemand die heel het moeilijk vind om deze dagelijkse verrichtingen nog zelf kan doen zal veel hulp nodig hebben en misschien zelfs in een verpleegtehuis terechtkomen.Voorbeelden hiervan zijn:
- eten, inclusief medicijnen innemen
- drinken
- in en uit bed komen, in stoelen gaan zitten en weer opstaan
- bewegen, lopen
- ontspanning
- zinvolle activiteit (hobby, sport)
- sociaal contact (vriendschappen maken en onderhouden)
- aan- en uitkleden
- praten
- gehoor
- plassen en ontlasting
- lichaamswarmte regelen (bv. kachel hoger/lager kunnen zetten, dunne of dikke kleding uitkiezen)
- lichamelijke hygiëne
Het doel van de persoonlijke verzorging door verpleegkundigen/verzorgenden van iemand is om de zelfredzaamheid te stimuleren binnen de lichamelijke en geestelijke vermogens. En voor zover dat niet kan, om gepaste hulp te verlenen (of in te schakelen zoals huisarts, specialist, of aanpassingen aan het huis te laten verrichten) Naast deze visie bestaat er ook een “piramide van Maslow” die deze activiteiten ook omschrijft, maar dan op een iets andere manier.